Buchty drożdżowe

To następne z moich ukochanych drożdżowych ciast. Oryginalny przepis Aqady traktował o buchtach, ale ja na początku piekłam według tej receptury ciasta i placki. W swoim czasie była to dla mnie jedyna dopuszczalna słodycz: ponieważ wdzięcznie przerobić je można na wypiek „postny” (bez jaj i mleka) było jak znalazł, gdy zabroniono mi - jako karmiącej alergika – prawie wszystkiego. Ale dziś przedstawiam wersję pełną i bujną. A że w kuchni głównie szukam pretekstu do opakowania ciastem słodkich wiśni ze słoika – postanowiłam tym razem opakować je tak.

Składniki (na 9-12 bułeczek):
500 g mąki
1 jajko
30 g świeżych drożdży
3 czubate łyżki cukru
250 ml mleka
50 g masła
szczypta soli
200 g wiśni (drylowanych, najlepiej z zalewy, odsączonych)


Roztapiam masło, odstawiam, aby wystygło.

Drożdże rozcieram z łyżeczką cukru, dodaję łyżkę mąki i pół szklanki mleka.

Kiedy zaczyn ruszy, przesiewam do dużej miski mąkę (nie używam jednak całej, aby mieć pod kontrolą konsystencję ciasta). Dodaję cukier, sól, jajko, pozostałe mleko i zaczyn. Wyrabiam do dokładnego połączenia składników.

Dodaję stopione ostudzone masło, wyrabiam dalej.

Wyrobione ciasto powinno być zupełnie gładkie, i powinno zawierać pęcherzyki powietrza. Nie powinno być twarde, nie powinno też być zupełnie luźne. Takie odstawiam na mniej więcej godzinę, przykryte serwetką, w ciepłe miejsce.

Po godzinie, lub gdy ciasto podwoi objętość wyjmuję je na oprószony mąką blat i dzielę (w razie potrzeby delikatnie podsypuję mąką, buchty nie powinny się „rozlewać”) na 9-12 porcji. Każdą rozpłaszczam w dłoni, nakładam kilka wisienek, zaklejam.

Układam w dużej (o średnicy 28 cm) okrągłej tortownicy, lub na płaskiej blasze, sklejeniem do dołu.

Przykrywam serwetką i odstawiam jeszcze na ok. 30 minut.

Po tym czasie podrośnięte buchty smaruję mlekiem i ewentualnie posypuję kruszonką.

Wkładam do zimnego piekarnika, ustawiając temperaturę na 160 stopni. Piekę ok. 50-60 minut, do zrumienienia.

Po upieczeniu pozwalam buchtom ostygnąć, czasem posypuję cukrem pudrem i... rozrywam... najbardziej cenię sobie te sklejenia!